Wyobraź sobie, że zaproponowano ci konsumpcję dwóch przeterminowanych
produktów spożywczych – jednego o 5 dni, a drugiego o miesiąc. Czy
spożyjesz ten, który jest przeterminowany o 5 dni tylko dlatego, że
prawdopodobnie jest świeższy od tego przeterminowanego przed miesiącem?
Albo wyobraź sobie, że masz prowadzić jeden z dwóch samochodów. Pierwszy
z nich ma uszkodzony silnik, sprzęgło i układ hamulcowy, zaś drugi
tylko sprzęgło. Czy wsiądziesz do drugiego z tych aut w poczuciu
bezpieczeństwa? Świadkowie Jehowy dobrze znają wypowiedź z listu Jakuba
2:10: „Kto bowiem przestrzega całego Prawa, ale czyni fałszywy krok w
jednym szczególe, staje się przestępcą względem nich wszystkich.” Świadomi
mocy tego wersetu przywódcy Towarzystwa opublikowali w Strażnicy z
1.12.2008 roku życiorys Rudolpha Stuarta Marshalla pod znamiennym
tytułem „Szukałem błędów, a znalazłem prawdę”. W życiorysie tym znajduje
się następujące zdanie: Obalenie choćby jednego z ich (Świadków Jehowy)
wierzeń stawiałoby pod znakiem zapytania prawdziwość całej reszty.
Przywódcy organizacji, publikując powyżej cytowane zdanie, zdają się nie
dostrzegać tego, że wnikliwe i dokładne zbadanie faktów ptrzez R. S.
Marshalla musiałoby zaowocować niezaistnieniem jego życiorysu w
omawianej Strażnicy. Jednak życiorys taki zaistniał i został
opublikowany. Jak to możliwe? Wchodzą tu w grę trzy możliwości:
1. Życiorys ten jest dziełem zdolnego bajkopisarza w Biurze Głównym
lub
2. Brat ten nie zna problemów wyłaniających się przy bliższej analizie wielu nauk Towarzystwa
lub
3.
(najgorsza ewentualność) Brat ten nie chce wiedzieć o tych problemach,
mamiony „ostrzeżeniami” przed czytaniem tzw. „literatury odstępczej”
Obawiam
się, że w grę wchodzi (niestety) trzecia ewentualność, ponieważ jak
wynika z treści publikowanego życiorysu (co ma oczywiście odpowiednio
oddziaływać na umysły w większości słabo wykształconych i chwalonych za
to Świadków Jehowy), jego autor posiadł gruntowne wykształcenie
teologiczne i świeckie, będąc m.in. doktorantem Uniwersytetu Stanforda
oraz doradcą stanowym mającym niebagatelny wpływ na sposób używania
funduszy w celach edukacyjnych, zajmując się tym zagadnieniem przez 28
lat. Jeśli Świadek Jehowy, szczególnie umiłowany przez organizację
niewykształcony Świadek, przeczyta w Strażnicy życiorys brata, który
jest inteligentny, który ma doktorat uniwersytecki, który posiadł
gruntowne świeckie oraz teologiczne, jezuickie wykształcenie i który
twierdzi, że nie znalazł ani jednego błędu w naukach Świadków Jehowy –
to cel, jaki postawili sobie przywódcy organizacji, a mianowicie, aby
utrwalać w umysłach czytelników literatury przeświadczenie o posiadaniu
pełnej, niekwestionowanej prawdy – zostaje osiągnięty. Tymczasem, jak
wiedzą dobrze czytelnicy tej witryny, nie brakuje nauk Świadków Jehowy,
które nijak się mają do Pisma Świętego. Zwróćmy chociażby uwagę na jedną
z kluczowych nauk organizacji – naukę o tym, jakoby w 1914 roku
rozpoczęło się niewidzialne panowanie Królestwa Bożego. Tymczasem
zgodnie z biblijną i zdroworozsądkową definicją greckiego słowa
parousia, tłumaczonego na „obecność” w Przekładzie Nowego Świata, ma ona
miejsce razem z powtórnym przyjściem Chrystusa, a nie przed nim. W śnie
o posągu opisanym w 2 rozdziale Księgi Daniela Boskie wyjaśnienie samo
biegnie aż do dzisiejszych dni, zaś w wizji drzewa z 4 rozdziału – NIE.
Jest tam wyraźnie podkreślone, że sen dotyczy króla, a uwaga o
„najuniżeńszym z ludzi” (słowa króla po odzyskaniu rozumu) jest uwagą o
charakterze uniwersalnym, a nie proroctwem. Czy Bóg miałby w tym miejscu
posłużyć się Nabuchodonozorem – dumnym pogańskim władcą, czcicielem
Marduka – w celu podania mesjańskiego proroctwa? Przecież sam apostoł
Paweł mówi, że TYLKO Żydom zostały powierzone „wyrocznie Boże” (Rzymian
3:2, BW), włącznie z wrogim Jezusowi Kajfaszem, który prorokował, że
jeden człowiek umrze za lud (Jana 11:51, 18:14). Dla przypomnienia warto
przytoczyć kilka niemożliwych lub hipotetycznych założeń, które
musiałyby być spełnione, aby poprzeć doktrynę WTS.
1. Sen dotyczy nie tylko króla Nabuchodonozora (brak dowodów)
2. Początek spełniania się proroctwa przypada wcześniej niż jego podanie (ABSURD!)
3.
Przywrócenie panowania Nabuchodonozora, który obalił miniaturowe
Królestwo Boże, obrazuje przywrócenie większego Królestwa Mesjasza
(ABSURD!)
4. „7 czasów” ze snu Nabuchodonozora to 7 lat (nie ma na to żadnych dowodów)
5. Owe 7 lat to lata księżycowe po 360 dni (nie ma na to żadnych dowodów)
6. Należy je zestawić z 12 rozdziałem Apokalipsy (pomysł WTS i poprzedników (np. J.A. Brown – 1823 rok).
7.
Należy zastosować regułę „dzień za rok” (nadinterpretacja, użycie tej
reguły wyraźnie zalecił sam Jahwe Bóg dwukrotnie – w wypadku omawianego
snu Nabuchodonozora o drzewie – nic takiego nie miało miejsca)
8. Jezus w Ewangelii wg Łukasza 21:24 mówił o zburzeniu Jeruzalem przez Babilończyków (nielogiczne)
9.
Początek „czasów pogan” to rok 607 p.n.e. (wg Biblii, Józefa Flawiusza i
obecnego stanu wiedzy był to rok 587 lub 586 p.n.e.). Wystarczy uważnie
przeczytać Księgę Zachariasza 1:12 oraz 7:4,5, a także „Przeciw
Apionowi” 1:21 Flawiusza i samemu wyciągnąć wnioski.
10. 2520 lat (po przeliczeniu „dzień za rok”) księżycowych=2520 lat astronomicznych (to już absurd do kwadratu)
Cała
ta powyżej omawiana „wyliczanka” służy utrzymywaniu doktryny o latach
1914, 1918, 1919 i rzekomym wybraniu i osądzeniu wtedy „niewolnika”.
Likwidacja tej doktryny powoduje runięcie całego gmachu fałszywych nauk
opartych na błędnej chronologii, a przede wszystkim upadek nadanego
sobie przez przywódców WTS statusu tzw. „kanału łączności” z samym
Bogiem. Czyżby nie był tego świadomy Rudolph Stuart Marshall? A czy nie
jest tego świadome przywództwo WTS? Usiłuje ono wmówić Świadkom Jehowy,
że są jedyną „religią prawdziwą”, a na „dowód” rzekomej prawdziwości tak
buńczucznego twierdzenia przywołuje fragmenty 2 rozdziału Księgi
Izajasza i pokrewne cytaty z 4 rozdziału Księgi Micheasza. Np. w
Izajasza 2:2-4 czytamy:
I stanie się pod koniec dni, że góra
domu Jehowy będzie utwierdzona ponad szczytem gór i wyniesiona ponad
wzgórza; i popłyną ku niej wszystkie narody. I wiele ludów pójdzie i
powie: „Przyjdźcie i wstąpmy na górę Jehowy, do domu Boga Jakubowego; a
on będzie nas pouczał o swoich drogach i będziemy chodzić jego
ścieżkami”. Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo, a słowo Jehowy – z
Jerozolimy. I wyda wyrok wśród narodów oraz uporządkuje sprawy wielu
ludów. I przekują swe miecze na lemiesze, a swe włócznie na noże
ogrodnicze. Naród nie podniesie miecza przeciw narodowi ani się już nie
będą uczyć wojowania.
Ale czy rzeczywiście DZISIAJ spełniają
się te słowa? Zwróćmy uwagę na kontekst, np. wersety 11-21 tego samego,
drugiego rozdziału księgi Izajasza:
Harde oczy ziemskiego
człowieka zostaną poniżone, a pyszałkowatość ludzi się ugnie i w owym
dniu sam Jehowa będzie wywyższony. Bo dzień ten należy do Jehowy
Zastępów. Przychodzi na każdego wywyższającego się i wyniosłego, a także
na każdego wyniesionego lub poniżonego; i na wszystkie wysokie i
wyniosłe cedry Libanu, i na wszystkie okazałe drzewa Baszanu; i na
wszystkie wysokie góry, i na wszystkie wyniosłe wzgórza; i na każdą
wysoką wieżę, i na każdy warowny mur; i na wszystkie okręty Tarszisz, i
na wszystkie wspaniałe statki, I wyniosłość ziemskiego człowieka się
ugnie, a pyszałkowatość ludzi zostanie poniżona; i w owym dniu sam
Jehowa będzie wywyższony. A bezwartościowi bogowie całkowicie znikną.
Ludzie zaś wejdą do jaskiń w skałach i do dołów w prochu - przed grozą
Jehowy i przed jego wspaniałym dostojeństwem, gdy powstanie, by
zatrzęsła się ziemia. W owym dniu ziemski człowiek rzuci ryjówkom i
nietoperzom swoich nic niewartych bogów ze srebra oraz bezwartościowych
bogów ze złota, których dla niego uczyniono, by się im kłaniał, żeby
wejść do jam w skałach i do rozpadlin skalnych przed grozą Jehowy i
przed jego wspaniałym dostojeństwem, gdy powstanie, by zatrzęsła się
ziemia.
Oczywiście nic z tego, co wymieniają powyżej cytowane
wersety – nie ma obecnie (jeszcze) miejsca. Toteż cytowanie wyrwanych z
kontekstu wersetów w oderwaniu od całości w celu „uzasadnienia” doktryny
o tym, jakoby WTS było „górą domu Jehowy” do której zmierzają
„wszystkie narody” (nawiasem mówiąc – NARODY, a nie pojedynczy ludzie z
nich się wywodzący) jest zwykłym nadużyciem, a mówiąc wprost –
kłamstwem, którego istnienie w tej i innych sprawach trudno pogodzić z
nadanym sobie mianem „religii prawdziwej”. Werset pokrewny z Księgi
Micheasza 4:4 dobitnie wskazuje, że proroctwo z Księgi Izajasza i
Micheasza dotyczy przyszłości:
I będą siedzieć, każdy pod swą
winoroślą i pod swym drzewem figowym, i nikt nie będzie ich przyprawiał o
drżenie; powiedziały to bowiem usta Jehowy Zastępów.
Oczywiście
dziś dalecy jesteśmy od warunków opisanych w powyższym wersecie.
Niektórym (chyba większości) trudno się pogodzić, iż zostaliśmy
wprowadzeni celowo w błąd. Powinniśmy być wdzięczni naszemu Bogu, że
otwiera nam oczy coraz wyraźniej na fakty. Nasze wyobrażenia o „wielkim
ucisku” też najprawdopodobniej są błędne. Może on się zacząć od sądu nad
organizacją (założywszy, że odgrywa ona jakąś szczególną rolę), a
„religia fałszywa” nadal będzie się jeszcze mieć w tym czasie bardzo
dobrze. Polecam w tym miejscu lekturę 11-tego rozdziału Apokalipsy bez
„pomocy” w postaci książki „Objawienie”. Jako ciekawostkę mogę podać że
„watchman”, czyli Robert King nazwał doktrynę o roku 1914 nauką
pochodzącą od Diabła. Większość Świadków Jehowy, zatrwożona odkryciem
takich jak powyższe i podobnych faktów, zapytuje: – Ale DOKĄD mamy iść” –
i przywołuje fragment z 6-tego rozdziału Ewangelii wg Jana, wersety 67 i
68:
Wtedy Jezus rzekł do dwunastu: Czy i wy chcecie odejść?
Odpowiedział mu Szymon Piotr: Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa
żywota wiecznego.
WTS również bardzo chętnie cytuje te słowa,
odnosząc je do tych członków społeczności, którzy zgorszeni i
rozczarowani organizacją, a szczególnie jej coraz to bardziej
„uaktualnianymi” (czytaj: zmienianymi bez ładu i składu) naukami,
rezygnują z aktywności mając poczucie znalezienia się w ślepym zaułku.
WTS zestawia się z Mistrzem, który nigdy nie musiał zmieniać swoich
nauk, ponieważ zawsze były prawdziwe. Zgorszenie uczniów Jezusa
(nieuzasadnione) w niczym nie przypomina zgorszenia uczniów WTS
(uzasadnionego aż nadto!). Klucz do zrozumienia wypowiedzi Jezusa kryje
się w zdaniu „Do kogo pójdziemy?” Apostoł Piotr nie powiedział: „Dokąd
pójdziemy” lecz: „Do kogo pójdziemy”. Istnienie starszych, sług
pomocniczych i zborów, mające być wg często powtarzanego przez WTS
twierdzenia dowodem, że to właśnie organizacja zarządzana przez
Towarzystwo jest „prawdziwym zborem”, nie jest żadnym dowodem – wszak
inne religie, szczególnie o protestanckim zabarwieniu, posiadają często
bardzo podobną strukturę. W Ewangelii wg Mateusza 18:20 czytamy:
Bo gdzie jest dwóch lub trzech zebranych w moim imieniu, tam jestem pośród nich.
Jak
widać, werset ten nic nie mówi o organizacji, a jednak Mistrz zapewnia,
że będzie wśród prawdziwych naśladowców nawet wtedy, gdy będzie ich tak
mało, że zupełnie nie będzie potrzebna jakaś widzialna struktura
organizacyjna. Gdyby dowodem prawdziwości wiary miało być istnienie
takiej rozbudowanej struktury, Jezus nie powiedziałby słów zapisanych w
Ewangelii wg Łukasza 18:8:
(…) kiedy jednak przybędzie Syn Człowieczy, czy rzeczywiście znajdzie wiarę na ziemi?
Chrześcijanie muszą trwać przy CHRYSTUSIE, choćby miało to oznaczać, że nie ma DOKĄD chodzić. Zadajmy jeszcze raz pytanie: Czy to co lepsze, od tego, co gorsze, jest rzeczywiście dobre?